Έγινα 55 ετών πριν από λίγους μήνες. Ο γιος μου και η νύφη μου ήρθαν να μου ευχηθούν χρόνια πολλά με μια όμορφη ανθοδέσμη και τούρτα. Σκέφτηκα: «Γιατί να ξοδέψω τόσα πολλά; Θα ήταν καλύτερα αν μου έδιναν χρήματα, θα αγόραζα κάτι για τον κήπο μου». Πρόσφατα όμως ανακάλυψα ότι ο γιος μου έδωσε στη νύφη μου ένα κουπόνι διακοπών για τα γενέθλιά της.
Όχι μόνο για εκείνη, αλλά και για τον σύζυγό της. Πραγματικά δεν ήθελα να πάω στα γενέθλιά της. Γνωριζόμαστε έξι χρόνια, αλλά όλα αυτά τα χρόνια δεν καταφέραμε να χτίσουμε μια φυσιολογική σχέση που να βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Προσποιήθηκε ότι είναι μια σύγχρονη κυρία. Καλλιεργεί εξωτικά φυτά, γυμνάζεται το πρωί και είναι πάντα καλοντυμένη.
Ο Pavlo είναι ένα ήσυχο παιδί, αλλά η Marina φωνάζει και παίζει τόσο δυνατά που το ακούνε όλοι οι γείτονες. Μερικές φορές μάλιστα έρχονται να ρωτήσουν αν είναι καλά. Πήγα στο πάρτι γενεθλίων της κουνιάδας μου μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να προσέχω πάλι τα εγγόνια (M/KQ) Δεν πρόλαβα καν να φάω κανονικά.
Παρακολουθούσα συνεχώς τα παιδιά: το σπίτι είναι παράξενο, πολλές σκάλες, συρτάρια – εν ολίγοις, κίνδυνος σε κάθε στροφή. Ακόμα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην είναι θυμωμένος με τον γιο μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν με προσβάλλει, απλώς με κάνει να νιώθω άβολα.
