Για μένα, ένα δεκατριάχρονο κορίτσι, το διαζύγιο των γονιών μου μου προκάλεσε πολύ άγχος. Αγαπούσα τον πατέρα και τη μητέρα μου, ήμουν σίγουρη ότι αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Και τότε ξαφνικά… Όταν ήμουν δεκαπέντε ετών, η μητέρα μου μας έφερε έναν καινούργιο άντρα.
Ήταν πολύ καλός μαζί μου και με τον μικρότερο αδελφό μου. Ήθελε να γίνει φίλος μας, μας αγόραζε παιδικά δώρα κατόπιν αιτήματός μας, μας πήγαινε στη ντάτσα και στη θάλασσα και αγαπούσε πολύ τη μητέρα μου. Κατάφερε να γίνει φίλος με τον αδελφό μου. Αλλά δεν τα κατάφερε με μένα.
Είχα ακόμα μνησικακία με τον πατέρα μου, ο οποίος μας είχε προδώσει.Ο αδελφός μου έγινε στρατιώτης. Υπηρετεί με συμβόλαιο μακριά από εμάς. Η μητέρα μου και ο πατριός μου άφησαν το διαμέρισμα σε μένα και μετακόμισαν στο σπίτι του στο χωριό. Δεν τους επισκεπτόμουν. Μόνο η μητέρα μου ήρθε να με δει.
Ο πατριός μου της έστειλε δώρα. Παντρεύτηκα και απέκτησα μια κόρη, αλλά σύντομα χώρισα μαζί του. Όταν το κορίτσι μου έγινε πέντε ετών, η μητέρα μου πέθανε. Δύο μήνες αργότερα, ο πατριός της αρρώστησε από εγκεφαλικό επεισόδιο. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και μετά από ένα μήνα θεραπείας, πήρε εξιτήριο “ξαπλωμένος” με σύσταση για κατ’ οίκον νοσηλεία.
Τότε ήταν που ήρθα να τον επισκεφτώ για πρώτη φορά στο χωριό του. Πήγα με την πρόθεση να προσλάβω μια νοσοκόμα γι’ αυτόν. Αλλά όταν είδα τις συνθήκες… Πώς ζούσε η μητέρα μου εκεί; Ήταν ο 19ος αιώνας. Θέρμανση με ξύλα, νερό από πηγάδι, ανέσεις στην αυλή.
Εγώ, κάτοικος της πόλης, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς κάποιος μπορούσε να ζήσει σε τέτοιες συνθήκες. Και ακόμη περισσότερο, πώς να φροντίσει έναν κατάκοιτο ασθενή. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να βάλω τον πατέρα μου σε οίκο ευγηρίας. Το είπα στον πατριό μου. Όταν με είδε, έλαμψε. Μάλλον νόμισε ότι ήρθα να τον πάω στο σπίτι μου.
Αλλά όταν του ανέφερα την ιδέα του καταφυγίου, έγινε βλοσυρός και δεν ήθελε να απαντήσει. Και τώρα είμαι αντιμέτωπη με μια απόφαση – να τον στείλω σε ορφανοτροφείο; Αλλά τότε θα βασανίζομαι από ενοχές. Εξάλλου, ήταν τόσο καλός μαζί μου και με τον αδελφό μου. Να τον πάρω στο σπίτι μου; Αλλά ο πατριός μου είναι τελείως ξένος για μένα. Και έχω μια μικρή κόρη που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Δεν ξέρω τι να κάνω.
