Αφού παντρευτήκαμε, ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα διαμέρισμα στην αρχή. Για περισσότερα από 5 χρόνια κάναμε οικονομίες για το δικό μας διαμέρισμα. Για περισσότερα από 5 χρόνια φανταζόμουν πώς θα ήταν το πρώτο μας διαμέρισμα. Ένα ευρύχωρο διαμέρισμα 2 υπνοδωματίων με μια μεγάλη κουζίνα, ένα άνετο σαλόνι, ένα υπνοδωμάτιο και ένα ευρύχωρο μπάνιο. Ένα παιδικό όνειρο!
Ένα όνειρο που δεν θα γίνει πραγματικότητα….
Το θέμα είναι ότι στην οικογένειά μας εργάζεται μόνο ο Konrad. Κατά συνέπεια, είναι αυτός που αποταμιεύει τα χρήματα για την αγορά του διαμερίσματος. Πρόσφατα έμαθα ότι επρόκειτο να αγοράσει 2 διαμερίσματα: ένα για εμάς και ένα για τη μητέρα του. Σοκαρίστηκα!Στην αρχή έκανα ότι δεν ήξερα τίποτα. Φάνηκε ότι ο Konrad δεν ήθελε να μου πει τίποτα. Νομίζω ότι καθυστερούσε. Ωστόσο, παρατήρησα ότι απαντούσε συνεχώς σε κλήσεις από άγνωστους αριθμούς.
Άρχισε να επισκέπτεται τη μητέρα του πιο συχνά. Πρόσφατα, είδα το ιστορικό των αναζητήσεών του στο πρόγραμμα περιήγησής μου: αρκετές ιστοσελίδες μεσιτικών γραφείων και αγγελίες διαμερισμάτων ενός υπνοδωματίου! Γιατί τα κάνει όλα αυτά πίσω από την πλάτη μου;
Τέλος πάντων, δεν άντεξα και τον ρώτησα αν ήθελε να μου πει κάτι. Ο Konrad μου είπε ειλικρινά τα πάντα. «Κατάλαβε, σε παρακαλώ, ότι η μαμά τα βγάζει πέρα με δυσκολία.
Η σύνταξή της δεν της φτάνει, γι’ αυτό αποφάσισα ότι θα ήταν υπέροχο αν μπορούσε να νοικιάσει το διαμέρισμά της. Θα έχει επιπλέον χρήματα. Στη συνέχεια, αυτό το διαμέρισμα θα συνταγογραφηθεί για το παιδί μας. Δεν είναι υπέροχο σχέδιο;» – ρώτησε αφελώς ο σύζυγός μου.Αλλά όχι, το σχέδιο είναι τέλειο! Γιατί είμαι ο τελευταίος που το μαθαίνει;
Η όλη κατάσταση με ενόχλησε τόσο πολύ που αποφάσισα να μιλήσω στην πεθερά μου γι’ αυτό. Της τηλεφώνησα και την κάλεσα να έρθει μαζί μας. Η κυρία Ναταλία αποδέχτηκε με χαρά την πρόσκλησή μου και έφτασε το ίδιο βράδυ.
Αλλά η χαρά στα μάτια της εξαφανίστηκε ξαφνικά όταν με είδε. Ίσως κατάλαβε αμέσως ότι ήμουν έξαλλος. «Κυρία Ναταλία, παρακαλώ συγχωρέστε με, αλλά έχω μια ερώτηση για εσάς. Μήπως ξέρετε ίσως γιατί ο σύζυγός μου αποφάσισε να αγοράσει το διαμέρισμά σας αντί για ένα μεγάλο δυάρι για την οικογένειά μας;».
Η πεθερά μου είπε αμέσως: «Θα ήθελα να σας μιλήσω για το σπίτι σας: «Κόρη μου, δεν του ζήτησα τίποτα! Είναι δική του απόφαση, το ορκίζομαι. Καταλαβαίνω τη δυσαρέσκειά σας, αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι. Δεν έχετε κερδίσει ούτε μια δεκάρα για το διαμέρισμα που θα ονομάσετε δικό σας. Είναι δίκαιο αυτό; Ο Konrad δουλεύει σαν βόδι για να σε κάνει ευτυχισμένο.
Πώς τολμάς να τον κρίνεις; Η συμπεριφορά του γιου μου δείχνει ότι είναι μεγαλόψυχος. Εξάλλου, δεν έχω καμία απολύτως απαίτηση για αυτό το διαμέρισμα. Το παιδί θα κληρονομήσει αυτό το διαμέρισμα. Εξάλλου, είναι υπέροχο!».
Η πεθερά ακούστηκε αρκετά πειστική. Ωστόσο, εγώ προσβλήθηκα πολύ. Εξάλλου, ο Κόνραντ είχε επιμείνει να μην εργάζομαι και να φροντίζω μόνο το σπίτι. Έδωσα ό,τι είχα για να κάνω το διαμέρισμά μας άνετο.
Σχεδίαζα πώς θα ήταν το δικό μας διαμέρισμα. Ήθελα να κάνω ό,τι μπορούσα για να το κάνω άνετο για μας. Ωστόσο, τώρα αποδεικνύεται ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτό;
Αυτό που με πλήγωσε περισσότερο ήταν ότι ο σύζυγός μου δεν με συμβουλεύτηκε καθόλου γι’ αυτό! Απλά με κατέβασε όταν τον ρώτησα γι’ αυτό. Είμαι αηδιασμένη επειδή έπρεπε να ψαχουλεύω για να μάθω τι πραγματικά συμβαίνει.
Τώρα αναρωτιέμαι ακόμη και αν πρέπει να βρω δουλειά. Θα είμαι πιο ανεξάρτητη ώστε να μην μπορεί κανείς να μου κρατήσει κακία!
