Ο γιος μου δούλεψε πολύ σκληρά, ίδρυσε τη δική του εταιρεία ανακαίνισης αμέσως μετά την τεχνική σχολή και τον βοηθήσαμε να αγοράσει ένα διαμέρισμα. Έκανε επίσης γρήγορα οικογένεια, καθώς έγινε ήδη πατέρας για πρώτη φορά σε ηλικία είκοσι τριών ετών.
Αυτός και η σύζυγός του έχουν εγκατασταθεί πολύ καλά και, με τη βοήθεια τη δική μου και του συζύγου μου, ζουν σαν σε παραμύθι. Αλλά και τι έγινε, όταν από την αρχή η νύφη ήταν τεμπέλα
Όταν γέννησε το πρώτο της παιδί, όλη η οικογένειά μας τη βοήθησε, αλλά ακόμη κι έτσι, οι κύριες ευθύνες έπεσαν σε μένα, καθώς σε όλη μου τη ζωή δούλευα μόνο από το σπίτι, οπότε είχα τον περισσότερο χρόνο σύμφωνα με τη νύφη μου.
Ενώ με το πρώτο παιδί έκανε ακόμα μια προσπάθεια, με το δεύτερο ήταν εφιάλτης! Έκανε μόνο τις απαραίτητες δουλειές, αλλά ούτε καν σκεφτόταν να μαγειρέψει για τον σύζυγό της ή να πλύνει τα ρούχα. Φρόντιζα τα πάντα μόνη μου. Έφτανα στις 7:00 το πρωί με το λεωφορείο, έφτιαχνα πρωινό για όλους, μετά καθάριζα, έβγαζα τα σκουπίδια και τις χρησιμοποιημένες πάνες της προηγούμενης ημέρας. Στη συνέχεια, δείπνο, πλύσιμο ρούχων, ψώνια… Όλα αυτά ξεπερνούσαν τις δυνάμεις μου. Με το ζόρι τα κατάφερνα με δύο μικρά παιδιά και μου ανακοίνωσαν ότι περιμένουν και τρίτο παιδί. Δεν σκέφτηκαν καν ποιος θα τα κατάφερνε όλα αυτά.
Ό,τι και να πω για τη νύφη μου, πάλι δεν θα προδώσω την τεμπελιά και την αμηχανία της. Όταν επέστρεψε από το νοσοκομείο, δεν σκέφτηκε καν να σηκωθεί για το μωρό που έκλαιγε. Όλα έπρεπε να της τα σπρώξουν κάτω από τη μύτη. Αν η γιαγιά μπορούσε να ταΐσει το μωρό, μάλλον θα με έβαζε να το κάνω κι εγώ.
Μια φορά, ο μεγαλύτερος εγγονός μου, σχεδόν έξι ετών, έπιασε κάτι στον πάγκο της κουζίνας και παραλίγο να ρίξει πάνω του τον καυτό καφέ. Αισθανόμουν αδιαθεσία από το πρωί, η πίεσή μου ήταν χαμηλή, έφτιαξα έναν καφέ και σκέφτηκα ότι θα γινόμουν καλύτερα. Παραλίγο να γίνει τραγωδία. Το πρόσεξα εγκαίρως, αλλά πόσο φόβο είχα αποκτήσει, μόνο εγώ ξέρω.
Η νύφη μου ζούσε τη ζωή της όπως ήθελε, ενώ εγώ πρόσεχα τα παιδιά της. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσποιούνταν την τέλεια, στοργική μητέρα, αλλά δεν μπορούσε να προσέχει τον γιο της.
Είπα ότι δεν θα ερχόμουν ποτέ ξανά να φροντίζω τα εγγόνια μου, ήταν πολύ μεγάλη ευθύνη. Χθες όμως ο γιος μου τηλεφώνησε και με παρακάλεσε για βοήθεια. Η νύφη δεν τα καταφέρνει και δεν μπορούν να βρουν μπέιμπι σίτερ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και πώς μπορώ να τους πω όχι τώρα; Πώς μπορώ να βρω μια καλή λύση από αυτή την κατάσταση; Δεν ξέρω… Θα ήθελα να βοηθήσω όσο μπορώ, αλλά με μια νύφη, αργά ή γρήγορα κάποιο από τα παιδιά θα πάθει κακό και ποιος θα φταίει τότε;