Ο γιος μου χώρισε την πρώτη του γυναίκα πριν από πέντε χρόνια. Την απάτησε όταν τα παιδιά ήταν μόλις λίγων μηνών. Ενώ η πρώην νύφη μου περνούσε τις μέρες και τις νύχτες της με τα παιδιά, ο Άντριου έφτιαχνε τη νέα του ζωή. Αλλά κάποια στιγμή η μυστηριώδης νεαρή ερωμένη του άνοιξε τα χαρτιά της: ή παίρνει διαζύγιο ή φεύγει.
Και έτσι συνέβη. Με τα δίδυμα στην αγκαλιά της, η φτωχή Natalka έμεινε μόνη της. Εξάλλου, δεν μπορούσα να την αφήσω στη μοίρα της. Πόνεσε η καρδιά μου που ο γιος μου ήταν ικανός να κάνει κάτι τέτοιο. Το να αφήνεις μια γυναίκα με δύο μικρά παιδιά και να πηγαίνεις σε μια νεαρή κοπέλα είναι απλά κακία.
Είπα αμέσως στον γιο μου ότι δεν θα δεχόμουν τη νέα του κοπέλα. Κάνει μεγάλο λάθος αν νομίζει ότι μπορεί να χτίσει την ευτυχία του πάνω στην ατυχία κάποιου άλλου. Ο Ανδρέας, όμως, δεν με άκουσε και ένα χρόνο αργότερα έκανε πρόταση γάμου στην Καρολίνα. Δεν ήρθα καν στον γάμο. Ντρέπομαι που ο γιος μου τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο.
Τώρα ο Andrzej και η Karolina ζουν σε ένα διαμέρισμα που νοικιάζουν και μεγαλώνουν μαζί ένα παιδί. Συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι το εγγόνι μου, ένα άλλο εγγόνι…. Αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Όλα τα εγγόνια μου ζουν με την πρώην νύφη μου Natalka. Τα αγαπώ ειλικρινά και είμαι έτοιμη να κάνω τα πάντα για χάρη των παιδιών.
Έχω σχεδόν χάσει την επαφή με τον γιο μου. Τον κάλεσα για τα Χριστούγεννα, αλλά δεν θέλει να έρθει χωρίς τη νέα του σύζυγο. Κι εγώ δεν θέλω να τη δω και δεν σκοπεύω να τη δω. Η Natalka, από την άλλη πλευρά, δέχτηκε με χαρά την πρόσκλησή μου.
Έχουμε καλές σχέσεις. Περάσαμε την παραμονή των Χριστουγέννων με μια μικρή οικογενειακή παρέα. Τα παιδιά τραγούδησαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα και η Ναταλία βοήθησε στην προετοιμασία του δείπνου. Για να είμαι ειλικρινής, τη λυπάμαι. Έχει ουσιαστικά χάσει τον εαυτό της μέσα σε όλο αυτό. Όλη της η ζωή περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά της.
Δεν κοιτάζει καθόλου άλλους άντρες, δεν θέλει να αφήσει το παρελθόν. Της έχω μιλήσει γι’ αυτό πολλές φορές, αλλά η Natalka το περνάει ακόμα πολύ. Η ζωή μας εξελίσσεται έτσι: επισκεπτόμαστε η μία την άλλη, βοηθάω τη Natalka με τα παιδιά και με αποκαλεί δεύτερη μαμά της.
Είναι λυπηρό να συνειδητοποιείς ότι η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούμε να βασιζόμαστε ο ένας στην υποστήριξη του άλλου και να μην ανησυχούμε για το αύριο. Και ο γιος μου, παρεμπιπτόντως, δεν τηλεφώνησε καν με τις χριστουγεννιάτικες ευχές του. Θα μπορέσει μια μέρα να καταλάβει γιατί δεν μπορώ να τον συγχωρήσω;».