Η πεθερά μου με δίδαξε τα πάντα – πώς να είμαι καλή σύζυγος, καλή μητέρα και καλή νοικοκυρά. Η μητέρα του συζύγου μου ήταν μια έξυπνη γυναίκα, παρόλο που πήρε μόνο τρία μαθήματα στο σχολείο. Λοιπόν, δεν μπορείτε να κρίνετε την εξυπνάδα ενός ανθρώπου από την πραγματική του μόρφωση, έτσι δεν είναι; Σε γενικές γραμμές, όταν παντρεύτηκα, ο σύζυγός μου είχε συνηθίσει η γυναίκα του να καλύπτει όλες τις ανάγκες του.
Μαγείρευα και σέρβιρα τα γεύματά του, παρόλο που δούλευα με πλήρες ωράριο. Αυτό συνέβαινε σε όλες τις οικογένειες του χωριού μας. Μια μέρα επισκεφτήκαμε την πεθερά μου που ήταν στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα και δυσκολευόταν να περπατήσει μόνη της.
Η πεθερά μου ήταν ακόμα σε θέση να φροντίζει τον σύζυγό της και φαινόταν να περιμένει το ίδιο και από μένα. Εξυπηρέτησα όλη την οικογένεια, ενώ εκείνοι κάθονταν και περίμεναν να τα κάνω όλα εγώ. Ήταν πάρα πολύ και δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο. Μετά από τρεις ημέρες, η πεθερά μου με πήρε στην άκρη και μου είπε ότι έπρεπε να αναδιαπαιδαγωγήσω τον σύζυγό μου. Με προειδοποίησε ότι αν δεν το έκανα, θα το μετάνιωνα για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Παραδόξως, ο πεθερός μου υποστήριξε την πεθερά μου, λέγοντας ότι δεν έπρεπε να συνεχίσω να υπηρετώ τον σύζυγό μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν θα άντεχα για πολύ έτσι. Τελικά, άρχισα να εργάζομαι για την εκπαίδευση του συζύγου μου.Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν μια δύσκολη διαδικασία.
Είχε συνηθίσει να γίνονται τα πάντα γι’ αυτόν και του πήρε λίγο χρόνο να συνηθίσει να κάνει πράγματα μόνος του. Τσακωθήκαμε πολύ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και με απείλησε ακόμη και με διαζύγιο, αλλά δεν το έβαλα κάτω.
Ήθελα να καταλάβει ότι ήμασταν ισότιμοι συνεργάτες.
Με τον καιρό, ο σύζυγός μου συνήθισε τη νέα ρουτίνα και ζήσαμε μια ευτυχισμένη ζωή. Είμαι ευγνώμων στην πεθερά μου που με δίδαξε όλα όσα έπρεπε να ξέρω για το πώς να είμαι καλή σύζυγος χωρίς να γίνομαι υπηρέτρια του συζύγου μου. Θα θυμάμαι πάντα με αγάπη την πεθερά μου.
