Ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε. Δεν μου άρεσε αμέσως η νέα του νύφη: είχε κάτι αποκρουστικό πάνω της. Όσον αφορά τα συναισθήματά της, ακόμη και στον πατέρα μου σπάνια έλεγε λόγια αγάπης. Μερικές φορές χαμογελούσε, πρόσφερε τσάι, ζητούσε πράγματα, αλλά όλα αυτά έμοιαζαν τεχνητά.
Ως παιδί, τους επισκεπτόμουν συχνά: Σαββατοκύριακα, διακοπές, εκδρομές της μητέρας μου. Ο μπαμπάς ήταν πάντα στη δουλειά και έπρεπε να περνάω όλο μου το χρόνο με την Τερέζα.
Προσπαθούσε να είναι συμπονετικός μαζί μου – όσο το δυνατόν πιο συμπονετικός μπορούσε με το παιδί ενός ξένου. Δεν είχαν δικά τους παιδιά. Ήταν σαφές από τα σχόλια της Τερέζας ότι το πρόβλημα ήταν από την πλευρά της και ότι ήμουν μια ζωντανή υπενθύμιση της γυναικείας αδυναμίας της.
Όταν τελείωσα το σχολείο, άρχισα να βλέπω τον πατέρα μου λιγότερο συχνά. Το πρόβλημα των διακοπών λύθηκε καθώς μεγάλωνα. Εκείνος δεν επέμενε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον και εγώ δεν επέμενα. Μερικές φορές δεν τηλεφωνούσαμε ο ένας στον άλλον για έξι μήνες. Αλλά όταν ερχόταν η ώρα να μιλήσουμε, ο μπαμπάς ήθελε να μάθει τα πάντα για τη ζωή μου.
Έμαθα ότι είχαν αγοράσει ένα διαμέρισμα πριν από πέντε χρόνια. Πούλησαν το παλιό διαμέρισμα του πατέρα μου, όπου ζούσαν οικογενειακώς με τη μαμά μου, και αγόρασαν ένα μεγαλύτερο. Η Τερέζα είχε κι αυτή το δικό της σπίτι, αλλά οι συνδυασμοί των διαμερισμάτων της ήταν καταπληκτικοί. Παρόλο που ο μπαμπάς αγόρασε το διαμέρισμα με τα χρήματα από την πώληση του παλιού, το νέο διαμέρισμα καταχωρήθηκε ως κοινή τους περιουσία και η Τερέζα κράτησε το δικό της. δυστυχώς, ο μπαμπάς πέθανε λίγο αργότερα. Δεν είχα καμία επαφή με τη γυναίκα του για ένα χρόνο μετά την κηδεία. Τότε η Tereza με κάλεσε να τους επισκεφθώ, ήθελε να μου μιλήσει για σοβαρά πράγματα: επρόκειτο για την κληρονομιά. Υπέθεσα ότι θα μου ζητούσε να παραιτηθώ και θα μου έλεγε ότι δεν δικαιούμαι την κληρονομιά του πατέρα μου.
Η μητέρα μου με προειδοποίησε να μην τον αφήσω. Θα παντρευόμουν σύντομα και χρειαζόμουν τα χρήματα περισσότερο από ποτέ. Φοβόμουν να συναντήσω την Τερέζα. δεν ήθελα καν να πάω στον συμβολαιογράφο- μου φαινόταν λάθος: εκείνη και ο μπαμπάς ζούσαν εκεί και εγώ θα ερχόμουν και θα άρχιζα να μοιράζομαι. Δεν είχαμε έρθει πολύ κοντά όσο ζούσε ο μπαμπάς.
Τελικά, δεν μπορούσα να αναβάλω άλλο τη συνάντηση και πήγα στο καφέ για να της μιλήσω. Παρατήρησα ότι είχε γεράσει, παρόλο που είχαμε να βρεθούμε ένα χρόνο. Είχε χάσει βάρος και τα μάτια της είχαν σκουρύνει. Περάσαμε μόνο μισή ώρα στο καφέ και μετά χωρίσαμε. Πήγα σπίτι και σκέφτηκα.Εκείνη την περίοδο, η μητέρα μου δεν έχασε ούτε λεπτό: τηλεφώνησε σε όλους και πήρε χρήματα.
Ένα χαρτί με ονόματα και ποσά βρισκόταν μπροστά στη μητέρα μου και εκείνη μιλούσε στο τηλέφωνο με τον θείο μου, ζητώντας του δάνειο. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, μου ζήτησε να γράψω ότι ο θείος μου θα έδινε πέντε χιλιάδες. Όταν τη ρώτησα για ποιο λόγο χρειαζόμασταν τα χρήματα, μου εξήγησε ότι ήταν για έναν δικηγόρο που θα με βοηθούσε να πάρω πίσω την περιουσία του πατέρα μου.
– «Χρειάζεσαι δικηγόρο για να πάρεις πίσω όλα όσα δικαιούσαι νομικά, μέχρι και την τελευταία δεκάρα!» φώναξε.
– «Ακύρωσε τα πάντα, δεν χρειάζομαι δικηγόρο». Αναστέναξα και είπα στην οικογένειά μου για τη συνάντησή μου με την Τερέζα.
Περίμενα τα πάντα από την Τερέζα, αλλά όχι αυτό:
– Ο πατέρας μου ήθελε να σου μεταβιβάσει το διαμέρισμα. Δεν είχε χρόνο να διατυπώσει τίποτα, οπότε του ήρθε από μόνο του. Θέλω να πάμε μαζί στον συμβολαιογράφο. Είσαι η μοναχοκόρη του και ευχαρίστως θα δώσω το μερίδιό μου για το δικό σου», εξήγησε.
Στο καφενείο, η Τερέζ καταπίεζε ήσυχα τα δάκρυά της και δεν με κοίταζε στα μάτια. Είπε πολλά με αυτή τη φράση: πόσο αγαπούσε τον πατέρα της, για να παραιτηθεί από αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ζλότυ τόσο εύκολα, μόνο και μόνο επειδή ο πατέρας μου ήθελε να μου αφήσει το διαμέρισμα.
– Ω, θα άλλαζε γνώμη εκατό φορές! Σε κάθε περίπτωση, θα κρατήσω τα χρήματα!» Η μητέρα δεν ήθελε να πιστέψει τις προθέσεις της Τερέζας.
Τα χρήματα για τον δικηγόρο, δανεισμένα από όλους τους συγγενείς και τους φίλους μου, έμειναν στο σπίτι της μητέρας μου για αρκετούς μήνες μέχρι να αναλάβω την κληρονομιά.
Η δεύτερη γυναίκα του μπαμπά δεν μου είπε ψέματα.
Ο μπαμπάς πάντα έλεγε ότι ο πρώτος του γάμος ήταν λάθος, και τώρα τείνω να πιστεύω ότι είχε δίκιο. Από την άλλη πλευρά, δεν έκανε λάθος στην επιλογή της δεύτερης συζύγου του. Δεν θα διακόψω την επαφή με την Τερέζα, αλλά θα προσπαθήσω να βελτιώσω τη σχέση μου μαζί της. Παρόλο που έχει μετακομίσει, μιλάμε όλο και περισσότερο. Ίσως όταν γεννηθεί το παιδί μου, να μπορέσει να το αποδεχτεί ως εγγόνι του αγαπημένου της συζύγου; Είναι άδικο μια τόσο αξιοπρεπής γυναίκα να μην έχει ποτέ πραγματικά εγγόνια. Είχα αρκετό χρόνο να αποδεχτώ τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα μου. Είναι κρίμα που αποφάσισα να το κάνω τόσο αργά. Αλλά καλύτερα αργά παρά ποτέ.
