Η κουνιάδα μου πρότεινε να μετακομίσουμε σε οίκο ευγηρίας. Αποδείχθηκε ότι ήταν η καλύτερη λύση, παρόλο που έχουμε τέσσερα παιδιά.

Ο σύζυγός μου και εγώ αποκτήσαμε και μεγαλώσαμε τέσσερα παιδιά: δύο γιους και δύο κόρες. Όλα τους έλαβαν ανώτερη εκπαίδευση. Σήμερα, το καθένα από αυτά ζει με τη δική του οικογένεια.
Έχουμε πολλά εγγόνια. Οι κόρες μας μας επισκέπτονται, μας τηλεφωνούν, μας βοηθούν. Αλλά για τους γιους μας, είναι σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Μας έχουν ξεχάσει. Οι νύφες τηλεφωνούν, τα εγγόνια τηλεφωνούν.

Και οι γιοι πιθανώς πιστεύουν ότι από τη στιγμή που η γυναίκα ή ο γιος τους τηλεφώνησε στη μητέρα τους, ρώτησε για την υγεία της και της ευχήθηκε καλές γιορτές, δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν οι ίδιοι για εκείνη. Αλλά εμείς θέλουμε απλώς να ακούσουμε νέα τους. Τουλάχιστον μερικές φορές. Προσπαθούμε να τους τηλεφωνήσουμε εμείς οι ίδιοι, αλλά μάταια. Προφανώς, τα αγόρια έχουν τα δικά τους προβλήματα.

Αλλά μήπως οι κόρες έχουν λιγότερα προβλήματα; Αλλά οι κόρες μας εξακολουθούν να βρίσκουν χρόνο για εμάς. Η ηλικία και η υγεία μας δεν μας επιτρέπουν να λύσουμε τα προβλήματά μας εντελώς μόνοι μας.Μερικές φορές χρειαζόμαστε βοήθεια. Όταν έπρεπε να επισκευάσω τη στέγη, έπρεπε να απευθυνθώ σε ξένους και οι γιοι μου δεν ήρθαν να με σώσουν. Όταν ο σύζυγός μου χρειάστηκε βοήθεια με το αλκοόλ, ο γαμπρός μου τον πήγε στις κάβες και οι κόρες μου βοήθησαν σε όλα. Οι γιοι περιορίστηκαν στο να καλούν…

Πριν από ενάμιση χρόνο η μεγαλύτερη κόρη έγινε η ίδια θετική στον ιό HIV ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος. Τώρα χρειάζεται και η ίδια βοήθεια. Η μικρότερη κόρη μου συνήθιζε να μας φροντίζει.
Αλλά πριν από έξι μήνες έχασε τη δουλειά της και πήγε να εργαστεί στην Ευρώπη. Και εμείς, δύο ηλικιωμένοι άνδρες, μείναμε άστεγοι. Δεν έχουμε τη δύναμη να πάμε στο φαρμακείο για να πάρουμε φάρμακα. Η σύνταξή μας είναι μόλις αρκετή για να ζήσουμε, οπότε δεν μπορούμε να προσλάβουμε φροντιστή.

Η μεγαλύτερη κουνιάδα μου πρότεινε να πουλήσουμε το σπίτι και να μετακομίσουμε σε γηροκομείο. Οι συνθήκες εκεί είναι καλές και έχουν την ιατρική φροντίδα που χρειάζονται. Το ποσό που θα εισπράξουμε από την πώληση του σπιτιού είναι αρκετό για να πληρώσουμε τη διαμονή στο γηροκομείο.

Και αν δεν είναι αρκετό, η νύφη μου θα προσθέσει κι άλλα χρήματα. Η ίδια η ιδέα δεν είναι κακή. Είναι απλώς κρίμα που κανένας από τους γιους μας δεν μας κάλεσε να ζήσουμε μαζί τους.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *