Ο γιος ήρθε και είπε ότι παντρεύεται. Λέω ότι στις μέρες μας κανείς δεν το κάνει πια αυτό, οι άνθρωποι ζουν πρώτα για λίγο ο ένας με τον άλλον και μόνο μετά πηγαίνουν στο Ληξιαρχείο. Αλλά ο γιος μου δεν θέλει να με ακούσει, είναι τόσο επηρεασμένος από την αρραβωνιαστικιά του, η Σάρα θέλει να παντρευτεί και τέλος! Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ίδια δεν έχει ούτε μια δεκάρα στο όνομά της, ήρθε στην πόλη για να σπουδάσει, οι γονείς της έχουν άλλα δύο μικρότερα παιδιά στο σπίτι – δεν έχει κανέναν να υπολογίζει, πρέπει να τα καταφέρει μόνη της. Και ο γιος μου έχει πέσει μέσα.
Δεν έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που γνωρίστηκαν, και ήδη έχουν κάνει αίτηση, ο γάμος πλησιάζει, και το κυριότερο, θέλουν να κάνουν έξωση στους ενοικιαστές μου. Έχω ένα άλλο διαμέρισμα, το νοικιάζω και ζω έναν ολόκληρο μήνα με τα χρήματα που παίρνω από το ενοίκιο.
Φυσικά και είμαι αντίθετη. Τον ρωτάω – και με έχετε σκεφτεί; Τι θα πρέπει να κάνω τώρα, με τι χρήματα θα πρέπει να ζήσω; Δεν έχω σύνταξη και δεν πρόκειται να πάρω. Και ο γιος μου, αντί να μπει στη θέση μου, με συμβουλεύει να βρω κάπου δουλειά, έστω ως ταμίας, έστω ως καθαρίστρια, γιατί χρειάζεται πολύ ένα διαμέρισμα.
Μεγάλωσα τον γιο μου μόνος μου, χωρισμένος από τον πατέρα του, γιατί συχνά γύριζε σπίτι μεθυσμένος. Επιπλέον, ο άνθρωπος ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά οι φίλοι και οι συναντήσεις στο καφενείο ήταν πιο σημαντικές γι’ αυτόν από την οικογένειά του.
Ανέχτηκα τα πάντα για πολύ καιρό, αλλά τελικά δεν άντεξα, πήρα τον γιο μου και μετακόμισα στη μητέρα μου, καταθέτοντας αίτηση διαζυγίου. Σύντομα ο σύζυγός μου έφυγε. Ο γιος μου και εγώ πήραμε το διαμέρισμά του. Το ανακαίνισα και άρχισα να το νοικιάζω. Άφησα γρήγορα τη δουλειά μου, την οποία ανέλαβα μόνο μετά το διαζύγιο, και φρόντιζα το παιδί- ευτυχώς, είχαμε κάπως αρκετά χρήματα.
Οι τρεις μας ζούσαμε με τη μητέρα σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων, αρκετά φιλικό και χαρούμενο. Αλλά όταν ο γιος μου ήταν στην έβδομη τάξη, η μητέρα του πέθανε. Από τους τελευταίους μου πόρους, εξασφάλισα την εισαγωγή του γιου μου στο πανεπιστήμιο. Ξόδεψα τα χρήματα για την εκπαίδευσή του από την ενοικίαση του διαμερίσματος του πρώην συζύγου μου. Δεν επέστρεψα ποτέ στη δουλειά. Θα μπορούσα βέβαια να δουλέψω ως καθαρίστρια, αλλά για ποιο λόγο; Για να χάσω τα απομεινάρια της υγείας μου; Υπήρχαν αρκετά χρήματα για φαγητό.
Ειλικρινά ξόδεψα τα χρήματα κυρίως για τον γιο μου και για τη συγκατοίκηση. Δεν ξόδεψα πολλά για τον εαυτό μου. Τώρα έμενε μόνο το ενοίκιο από το εισόδημά μου και ήμουν σίγουρη ότι θα είχα αρκετά μέχρι τα γεράματα. Ο γιος μου μεγάλωσε, είναι τώρα είκοσι επτά ετών, εργάζεται, έκανε τα ψώνια, επισκεύασε την κουζίνα του διαμερίσματος, τοποθετώντας καλές συσκευές. Δεν σκέφτηκα ότι θα ήθελε να μετακομίσει μια μέρα. Για ποιο λόγο; Η συγκατοίκηση είναι πιο ευχάριστη, πιο άνετη και φθηνότερη. Κατά καιρούς, βέβαια, ο γιος μου συναντούσε τα κορίτσια, αλλά δεν έφερνε καμία στο σπίτι.
Και τώρα ξαφνικά εμφανίστηκε αυτή η Σάρα και όλα ανατράπηκαν στην οικογένειά μας. Ό,τι λέει αυτός, το κάνει ο γιος. Έκανε αίτηση στο ληξιαρχείο, ετοιμάζεται να παντρευτεί, ενημέρωσε τους ενοικιαστές ότι πρέπει να εκκενώσουν το διαμέρισμα, και τώρα έχουμε καλούς ενοικιαστές – ήσυχους ανθρώπους, πληρώνουν πάντα στην ώρα τους, το διαμέρισμα είναι σε άριστη κατάσταση. Ο γιος μου δεν με σκέφτεται καθόλου. Γνωρίζει πολύ καλά ότι η ενοικίαση του διαμερίσματος είναι το μοναδικό μου εισόδημα και ότι, στην ηλικία των 54 ετών, δεν θα μπορέσω να βρω δουλειά για τον εαυτό μου. Ο γιος δεν ενδιαφέρεται για το πώς θα ζήσω τώρα.
– Πήγαινε – λέει – δούλεψε, μαμά! Είσαι μόνο 54 ετών, δεν είσαι εβδομήντα ούτε καν εξήντα! Βρες μια δουλειά.
Του λέω – φέρε τη Σάρα σου σε μας. Αλλά δεν ακούει. Τον φρόντιζα τόσα χρόνια, τον μεγάλωσα, του έδωσα μόρφωση, εξαιτίας αυτού έγινα κι εγώ ένα τίποτα. Πρόκειται να παντρευτεί και αποφάσισε να αφήσει τη μητέρα του άπορη.
